Wszystkich, na których ciąży obowiązek opieki nad dzieckiem, dotyczy odpowiedzialność karna za spowodowanie śmierci dziecka przez zaniechanie udzielenia mu pomocy – czytamy w oświadczeniu Zespołu Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych w sprawie konieczności troski o dzieci urodzone żywe pomimo próby przerwania ciąży. Publikujemy pełną treść oświadczenia:

Oświadczenie Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych w sprawie konieczności troski o dzieci urodzone żywe pomimo próby przerwania ciąży

W ostatnich miesiącach coraz częściej pojawiają się, zarówno jako doniesienia medialne, jak i świadectwa konkretnych osób, pracowników szpitali, informacje o okrutnych praktykach postępowania względem dzieci urodzonych żywymi pomimo próby przerwania ciąży. W relacjach tych podaje się, że dzieci te są pozostawiane bez opieki, traktowane niemal jako niechciany materiał biologiczny stanowiący odrzut procedury przerwania ciąży, a nawet, że podejmuje się działania przyspieszające ich śmierć. Postępowanie takie próbuje się uzasadnić tym, że dzieci te nie są zdolne do samodzielnego życia poza organizmem matki a fakt braku uśmiercenia jest częściowym niepowodzeniem dopuszczalnej prawnie procedury przerywania ciąży.

Przerywanie ciąży jest uzasadniane przekonaniem, że interes matki może uzyskać pierwszeństwo przed prawem dziecka do urodzenia i jego prawem do miłości rodziców. Tymczasem aborcja jest już w debacie publicznej inaczej kwalifikowana, skoro sentencja sądowa nazywa ją „zabiciem dziecka” – jak orzekł ostatnio Sąd Apelacyjny w Katowicach (II AKa 255/08) „przedmiotem ochrony wynikającej z art. 152 KK jest życie dziecka w fazie prenatalnej od momentu poczęcia, a przerwanie ciąży stanowi jego zabicie”.

Jesteśmy przekonani, że każdemu człowiekowi, a zwłaszcza temu, który jest w pełni bezbronny i od nas zależny, należy się szczególna troska. Jest to konkretny sposób realizacji przykazania miłości drugiego człowieka. Obowiązek ten ulega jeszcze wzmocnieniu wówczas, gdy to my jesteśmy sprawcami cierpienia.

Jeżeli bowiem umierającemu dziecku w wyniku choroby letalnej jesteśmy skłonni zapewnić wszelką możliwą opiekę, to jak moglibyśmy jej odmówić dziecku, które cierpi po żywym urodzeniu w skutek niepowodzenia próby zabicia go w procesie aborcji. Oceny moralnej konieczności troski o takie dzieci nie zmienia nieuchronność śmierci wynikająca ze stopnia dojrzałości płodu w momencie przeprowadzenia zabiegu przerwania ciąży. Dziecku, które zabieg ten przeżyło, należy zapewnić ciepło, pokarm, opiekę medyczną oraz podjąć wysiłek utrzymania go przy życiu. Trzeba też zadbać o ludzkie, godne warunki, jeśli dziecko to umrze.

Od momentu poczęcia zarówno życie jak i zdrowie dziecka powinny być objęte pełną ochroną prawną, jako wynikające z przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka. Wszelkie zaś wątpliwości co do ochrony życia ludzkiego powinny być rozstrzygane na rzecz tej ochrony (in dubio pro vita humana). Jednocześnie, nawet w świetle obowiązującego obecnie prawa krajowego, z chwilą urodzenia się dziecka jako żywego w wyniku przeprowadzonej aborcji, niezależnie od wieku dziecka oraz szans na jego przeżycie, podlega ono pełnej ochronie prawnej, w tym ochronie prawa karnego.

Na rodzicach ciąży obowiązek sprawowania pieczy i zadbania o ich dziecko. Dla pracowników służby zdrowia staje się ono pacjentem z określonymi prawami z zakresu ochrony zdrowia. Wszystkich zaś, na których ciąży obowiązek opieki nad dzieckiem, dotyczy odpowiedzialność karna za spowodowanie śmierci dziecka przez zaniechanie udzielenia mu pomocy.

Papież Jan Paweł II, a ostatnio także Papież Franciszek, podkreślają, że cierpienie niewinnego dziecka jest niewyjaśnioną tajemnicą i jako takie przyzywa szczególnej troski ze strony innych osób.  Jest to obowiązek moralny i powinność każdego z nas. „Wśród wszystkich przestępstw przeciw życiu, jakie człowiek może popełnić, przerwanie ciąży ma cechy, które czynią z niego występek szczególnie poważny i godny potępienia. (…) Potrzebna jest dziś odwaga, która pozwala spojrzeć prawdzie w oczy i nazywać rzeczy po imieniu, nie ulegając wygodnym kompromisom czy też pokusie oszukiwania siebie” (Jan Paweł II EV 58).

Abp Henryk Hoser SAC
Przewodniczący Zespołu Ekspertów KEP ds. Bioetycznych

Warszawa, dnia 18 marca 2016 roku

4 marca 2016 roku

Jest mi autentycznie smutno i przykro, że do przeważającej liczby posłów nie docierają racjonalne argumenty medyczne i genetyczne, ani natury prawnej i sumienia. Ci posłowie stawiają się świadomie i dobrowolnie poza wspólnotą Kościoła – tak dr Maciej Barczentewicz, ginekolog, prezes zarządu Fundacji Instytut Leczenia Niepłodności Małżeńskiej w Lublinie skomentował dla KAI przyjęcie dziś przez Sejm rządowego projektu ustawy „o leczeniu niepłodności”. Wyraził też nadzieję, że będzie możliwe skierowanie ustawy do Trybunału Konstytucyjnego i stwierdzenie jej niezgodności z ustawą zasadniczą. Publikujemy komentarz dr. Macieja Barczentewicza:
„Jest mi autentycznie smutno i przykro, że do przeważającej liczby posłów nie docierają ani racjonalne argumenty medyczne, ani genetyczne, ani natury prawnej, ani argumenty sumienia – wynikające z nauki Kościoła Katolickiego.
Ci posłowie stawiają się świadomie i dobrowolnie poza wspólnotą Kościoła, ale równocześnie stają w jednym rzędzie z tymi, którzy decydowali o selekcji eugenicznej ludzi w przeszłości – czyli reżymami totalitarnymi.
Całe to działanie wpisuje się jedynie w logikę lobbingu koncernów farmaceutycznych i przedsiębiorców – ‘naukowców’ czerpiących zyski z procedur zapłodnienia pozaustrojowego.
W szerszej perspektywie jest to ideologiczne zacietrzewienie w kierunku wprowadzania w życie utopii ‘Nowego wspaniałego świata’ Aldousa Huxleya, a właściwie utopii społeczeństwa komunistycznego – wprowadzanego drogą wpływania na kulturę, media w końcu opinię publiczną.
Mam nadzieję, że jest możliwe skierowanie ustawy do Trybunału Konstytucyjnego i stwierdzenie jej niezgodności z ustawą zasadniczą, lub zmiana tej ustawy w kolejnej kadencji Sejmu. W innym przypadku – jesteśmy na równi pochyłej, społeczeństwo będzie się staczać w kierunku postmodernistycznego zachodu, a równocześnie upodabniać do krajów trzeciego świata wykorzystywanych przez zachód do dostarczania „materiału genetycznego” (gamet i zarodków ludzkich) czy surogacji, tak jak się to dzieje np. w Indiach”.

lk / Lublin

Dr Maciej Barczentewicz wystąpi w dyskusji na temat uchwalonej ustawy o lealizacji in vitro  w dniu 28 czerwca w programie Miedzy niebem a Ziemią TVP 1 ok 12.

Warszawa, 26 czerwca 2015 r.

 W połączonej ocenie ekspertów różnych dziedzin uchwalona przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej dnia 25 czerwca 2015 roku ustawa dotycząca tzw. leczenia niepłodności niesie tak wiele negatywnych konsekwencji medycznych, etycznych, społecznych i prawnych, że należy ocenić, iż mamy do czynienia z klęską etyki w medycynie i w polityce. Dochodzi do wielce niegodziwej próby uprzedmiotowienia ludzkich zarodków i nazywania ich „grupą komórek” oraz otwarcia drogi do masowego niszczenia poczętych istot ludzkich.

Wydawane dotąd opracowania kwestii in vitro przez Zespół Ekspertów ds. Bioetycznych KEP, ale też przez innych specjalistów spoza Zespołu, pozwalają się zorientować, że ustawa ta ostatecznie nie służy rodzinie, burząc podstawowe dla rozwoju dziecka więzi pochodzenia. W świetle nauczania papieża Franciszka i jego najnowszej encykliki, in vitro należy ocenić jako nieekologiczne i sprzeczne z zasadą sprawiedliwości międzypokoleniowej. Wobec przeprowadzonej dyskusji o projekcie uchwalonej właśnie ustawy – zwłaszcza w świetle znanych opinii Biura Analiz Sejmowych i uwag Sądu Najwyższego – żaden z parlamentarzystów nie może twierdzić, iż nie wiedział, za czym opowiada się w głosowaniu. Ponosi zatem odpowiedzialność moralną za skutki tworzonego prawa. W ocenie eksperckiej katolik nie mógł odpowiedzialnie głosować za przyjęciem ustawy w wersji, w jakiej została uchwalona.

Zespół Ekspertów
Konferencji Episkopatu Polski
ds. Bioetycznych

Szkoccy naukowcy poinformowali podczas zjazdu European Society of Human Reproduction, że kobiety cierpiące na endometriozę są bardziej narażone na: poronienie w pierwszym trymestrze, ciążę pozamaciczną i powikłania okołociążowe.

Naukowcy z Aberdeen Royal Infirmary przeanalizowali dane dotyczące ponad 14,6 tys. kobiet, z których 5375 miało zdiagnozowaną endometriozę. Badacze ustalili, że w przypadku pacjentek z endometriozą ryzyko wczesnego poronienia było o 76 proc. wyższe. Natomiast ryzyko ciąży pozamacicznej trzykrotnie wyższe, niż u kobiet bez tego schorzenia. Naukowcy stwierdzili również, że zwiększa się ryzyko przedwczesnego porodu oraz krwotoku poporodowego. Szkoccy badacze wygłosili swoje tezy podczas European Society of Human Reproduction and Embryology (ESHRE), który odbywa się w dniach 14 – 17 czerwca w Lizbonie.