Fundacja
Historia i informacje o Fundacji
Przychodnia
Macierzyństwo i Życie
 
Nauka Kościoła
Dokumenty
Naprotechnologia
Lekarze i instruktorzy

listopad, 2016

Naprotechnologia to nie medycyna? „Pozwólmy mówić faktom”

18/11/16

Naprotechnologia wychodzi z założenia, że problem, którego objawem jest niepłodność, trzeba usunąć. Metody wspomaganej reprodukcji skupiają się na obejściu problemu – mówi dr Maciej Barczentewicz.

Elżbieta Wiater: Jednym z najczęstszych argumentów przeciwko NaProTECHNOLOGY jest brak naukowych podstaw tej metody leczenia, w tym brak artykułów. Tymczasem każde wystąpienie naprotechnologa opiera się na dziesiątkach prac publikowanych w cenionych pismach medycznych (Human ReproductionBritish Medical Journal). Skąd więc ta opinia?

Dr med. Maciej Barczentewicz*: Wszystko zależy od słowa-klucza, jakiego użyje się przy wyszukiwaniu w bazie publikacji medycznych. Jeśli chodzi o artykuły zawierające słowo „NaProTECHNOLOGY”, to rzeczywiście są tam tylko dwa: J.B. Stanford, T.A. Parnell, Ph.C. Boyle, Outcomes From Treatment of Infertility With Natural Procreative Technology in an Irish General Practice (2008) oraz E. Tham, K. Schliep, J. Stanford, Natural procreative technology for infertility and recurrent miscarriage: Outcomes in a Canadian family practice (2012). W zestawieniu z kilkuset tysiącami rekordów na temat IVF to rzeczywiście prawie nic.

Jeśli jednak zaczniemy wyszukiwać według słów odnoszących się do stosowanych w napro terapii (np. laparoskopia, histerosalpingografia, radiologia zabiegowa, chirurgia ginekologiczna itp.) czy sposobów diagnozowania (znaczenie śluzu płodnego, naturalne metody planowania rodziny itp.), wyniki będą inne. Liczba artykułów na te szczegółowe tematy jest o wiele większa, a naprotechnolodzy leczą w oparciu o zawartą w nich wiedzę.

Z tego powodu w tej chwili używamy na określenie naszego podejścia terapeutycznego szerszego pojęcia: Restorative Reproduction Medicine (RRM) – medycyna naprawcza prokreacji. Stosując je, chcemy dotrzeć do większej grupy lekarzy, szczególnie ludzi młodych, którzy są otwarci na nowe podejścia.

Czym ona różni się od metod wspomaganej reprodukcji, takich jak np. in vitro?

Różnica tkwi w założeniach dotyczących celu działań diagnostycznych i terapeutycznych. Medycyna naprawcza wychodzi z założenia, że problem, którego objawem jest niepłodność, trzeba usunąć. Wszystkie zaburzenia dotyczące przekazywania życia mają swoją przyczynę i leczenie. RRM polega na jej odszukaniu i usunięciu, dzięki czemu uzyskujemy powrót płodności, co skutkuje poczęciem i urodzeniem dzieci. Metody wspomaganej reprodukcji skupiają się na obejściu problemu – para, która dzięki nim uzyska dziecko, nadal pozostaje niepłodna. Celem jest uzyskanie potomstwa, a nie przywrócenie zdrowia prokreacyjnego.

Co stanowi o specyfice Restorative Reproductive Medicine?

Podstawą jest połączenie diagnostyki z obserwacją cyklu kobiety. Musi być zastosowana dowolna metoda obserwacji. Może to być ściśle związany z napro Model Creighton – z mojej wieloletniej praktyki wynika, że na obecną chwilę jest to najlepiej naukowo opracowana metoda. Można jednak stosować inne: polską, angielską, dr. Roetzera, podwójnego sprawdzenia, Bilingsów. Chodzi o nawiązanie relacji między fizjologią konkretnej pacjentki a stosowanym u niej leczeniem.

Obecnie w klasycznym podejściu brak elementu harmonijnie łączącego te dwa wymiary. Na studiach medycznych nie uczy się wspomnianych metod, a obecnie obowiązujący paradygmat mówi, że do płodności trzeba mieć podejście trochę jak do elektryczności: na zasadzie włącz-wyłącz. Jest niepotrzebna – bierzesz tabletkę, potrzebna – odstawiasz tabletkę, a jeśli nie uda się uzyskać poczęcia po odstawieniu – korzystasz z metod wspomaganego rozrodu. To jest skrajnie niefizjolgiczne.

Wspomniał pan o stosowanych w RRM sposobach leczenia. Jakie to sposoby?

Stosowane jest leczenie przyczynowe: chirurgiczne (np. usunięcie ognisk endometriozy, zrostów, niedrożności jajowodów), zachowawcze (np. suplementacja hormonalna w przypadku niedoborów, antybiotykoterapia przy infekcjach, stymulacja jajeczkowania przy nieprawidłowej owulacji) oraz dietetyczne (np. dieta niskowęglowodanowa przy insulinooporności w zespole policystycznych jajników, dieta eliminacyjna w chorobach o podłożu immunologicznym).

Diagnostyka laboratoryna, hormonalna i diagnostyka obrazowa, np. badania USG, jest oparta na fizjologicznym cyklu kobiety. Dzieki obserwacjom cyklu uzyskujemy „personalizację” leczenia – jest ono dostosowane do konkretnych osób, do określonej pary małżeńskiej.  W tym zakresie RRM różni się od klasycznego leczenia niepłodności. Dochodzi jeszcze jeden wyjątek – nie ma mowy o stosowaniu inseminacji i zapłodnienia pozaustrojowego. Korzystamy również w naszej przychodni z konsultacji psychologicznych, które mogą mieć istotne znaczenie wobec ogromnego napięcia emocjonalnego i stresu towarzyszącego diagnostyce i leczeniu niepłodności.

Czy obecnie są prowadzone badania naukowe dotyczące NaProTECHNOLOGY?

We współpracy z prof. Stanfordem opracowaliśmy wyniki naszego ośrodka w Lublinie z lat 2008-2012. Profesor chce to opublikować w czasopiśmie międzynarodowym jako trzecią pracę na temat tej metody leczenia. Będzie ona prezentować początki napro w Polsce. Jest to praca retrospektywna, na podstawie kartotek pacjentek – zawiera dane na temat tego, jakie były rozpoznania i jakie efekty leczenia (liczba poczęć, żywych urodzeń i poronień).

Prowadzone jest także badanie prospektywne iNEST: The international NaProTechnology Evaluation and Surveillance of  Treatment (Międzynarodowa Ewaluacja i Monitorowanie Skuteczności NaProTechnology w leczeniu niepłodności i poronień). Jest ono jeszcze bardziej miarodajne, gdyż już na początku założony w nim został zakres danych, jakie są zbierane, a do niektórych z nich nie było dostępu w badaniu retrospektywnym. Zostanie zakończone 31 grudnia 2016 i wyniki również zostaną opublikowane. W projekcie brały udział ośrodki z różnych krajów, mierzy on między innymi skuteczność NaProTECHNOLOGY.

Najnowszy projekt naukowy to STORRM: Surveillance of Treatment and Outcomes in Restorative Reproductive Medicine – badanie podobne do iNEST, ale z rozszerzeniem na inne metody rozpoznawania płodności niż Model Creightona.

Słuchając opowieści par, które leczyły się u konsultantów napro, mam wrażenie, że o ile środowisko lekarskie ma wciąż dystans do tej metody leczenia, to pacjenci przekonują się do niej coraz bardziej.

Nie reklamuję się w żaden sposób, przez co rozumiem, że nie wydaję pieniędzy na informowanie o mojej praktyce. Wystarczy, że moi pacjenci mówią innym o tej terapii. Trafiają do mnie na razie dwie grupy: ci, którzy nie akceptują in vitro ze względów religijnych lub z powodu innych przekonań oraz pary po nieudanych procedurach IVF. Ta ostatnia to grupa osób, które mają za sobą dwu-, trzykrotne niepowodzenie w programie in vitro. Rezygnują z niego, ale nie z leczenia. Próbują proponowanej przez nas terapii – części z nich jesteśmy w stanie pomóc, oczywiście nie wszystkim.

Zasugerowałem ostatnio jednej z pacjentek, żeby poszukała ginekologa, który poprowadzi jej ciążę, gdzieś bliżej miejsca zamieszkania, bo musiała dojeżdżać do Lublina. Zapytała: „Jak ja mam teraz iść do lekarki, która stwierdziła, że zostało nam tylko in vitro?”.Odpowiedziałem, że właśnie powinna to zrobić, żeby pokazać, że istnieją inne skuteczne metody leczenia. Skoro nie ma jeszcze wystarczającej liczby naukowych opracowań, trzeba pozwolić mówić faktom.


Dr Maciej Barczentewicz – mąż i ojciec 11 dzieci, ginekolog położnik; członek Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, Polskiego Towarzystwa Medycyny Perinatalnej i International Institute of Restorative Reproductive Medicine w Londynie. Prezes Zarządu Fundacji Instytut Leczenia Niepłodności Małżeńskiej im. Jana Pawła II

reiki

Elżbieta Wiater

dziennikarka, historyk i teolog. Współpracowała z Deon.pl, publikowała m.in. we „W Drodze”, „Przewodniku Katolickim”, „Christianitas”. Autorka książek, w tym pierwszej w Polsce publikacji na temat naprotechnologii: „NaProTECHNOLOGY. Ekologia płodności”.

Przekłamania ws. programu kompleksowej ochrony zdrowia prokreacyjnego w Polsce

Audycja do wysłuchania TUTAJ

„Trudna ciąża – od lęku do nadziei” – III konferencja naukowa z cyklu „W kręgu nauki”

12/11/16

26 listopada 2016       9:00 – 17:00

Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Warszawsko-Praskiej

ul. Mehoffera 2, Warszawa Tarchomin

Patronat honorowy: J.E. Ks. Abp Henryk Hoser SAC

Serdecznie zapraszamy na trzecie już spotkanie w ramach cyklu „W kręgu nauki”. Cykl ten został zorganizowany z myślą o mierzeniu się z wyzwaniami współczesności w duchu nauki i wiary w gronie wybitnych przedstawicieli różnych dziedzin wiedzy. Jego celem jest wymiana myśli, formułowanie interdyscyplinarnych wniosków naukowych oraz popularyzacja najnowszych wyników obserwacji i badań z dziedziny bioetyki.

Konferencja ma charakter otwarty. Serdecznie zapraszamy lekarzy, studentów medycyny i wszystkich zainteresowanych.

Udział w konferencji jest BEZPŁATNY, zaś zgłoszenia przyjmowane są za pomocą formularza zamieszczonego poniżej.

Podczas konferencji przewidziana jest przerwa i możliwość zakupu obiadu w cenie 25zł.

Kontakt z organizatorami: 690 977 730, konferencja.dwp@gmail.com

 

ZAPROSZENIE – VI sympozjum naukowe z cyklu „Profilaktyka zaburzeń zdrowia prokreacyjnego”

10/11/16

pt. „Niepomyślna diagnoza prenatalna dla dziecka lub matki  –
postępowanie, rokowanie, możliwości pomocy i wsparcia rodziny.” 

WWW.ZDROWIE-PROKREACYJNE.WUM.EDU.PL

banner_1_mz

4 grudnia 2016 r. (niedziela),

Warszawski Uniwersytet Medyczny,

Centrum Dydaktyczne, AULA A, ul. Księcia Trojdena 2a

 

Organizatorzy: 

Zakład Dydaktyki Położniczo – Ginekologicznej Wydziału Nauki o Zdrowiu WUM oraz 7 Polskich Organizacji nauczających i promujących naturalne planowanie rodziny /NPR/ i ekologiczną prokreację. 


Partnerzy:

Fakultet Metod Rozpoznawania Płodności (MRP) na WUM

Szkoła Wyższa Przymierza Rodzin 

Polskie Towarzystwo Zdrowia Prokreacyjnego i Leczenia Niepłodności.

PROGRAM:

9.00 – 9.50 Rejestracja uczestników

9.50 – 10.05 Powitanie uczestników i gości

prof. dr hab. n. med. Ewa Dmoch Gajzlerska, Wydział Nauk o Zdrowiu, WUM Warszawa 

prof. dr hab. Elżbieta Mycielska Dowgiałło, Szkoła Wyższa Przymierza Rodzin w Warszawie

dr n. med. lek specjalista chorób wewnętrznych, endokrynolog, androlog Katarzyna Jankowska Prezes Polskiego  Towarzystwa Zdrowia Prokreacyjnego i Leczenia Niepłodności.

lek. spec. położnik ginekolog Ewa Ślizień-Kuczapska, Prezes PSNNPR

10.05 – 10.15 Otwarcie konferencji

10.15 – 10.30    Żywe i martwe urodzenia noworodków oraz zgony po poporodowe (0-6 dni po porodzie ) w latach 2000-2015 w Polsce .

prof. dr hab. n. med. Michał Troszyński, Instytut Matki i Dziecka w Warszawie

 

10 30 – 11.00 Problematyka niepomyślnej diagnozy prenatalnej z perspektywy lekarza 

prof. dr hab. n med. Bogdan Chazan, Uniwersytet Jana Kochanowskiego, Kielce 

 

 Sesja I: Najnowsze możliwości w zakresie  diagnostyki i terapii płodu in utero 

Moderator: dr n. med. Anna Kajdy, lek. Natalia Suszczewicz 

11.00 – 11.30 Aktualne możliwości diagnostyczne zespołów genetycznych i wad płodu 

prof. dr hab. n. med. Anna Latos-Bieleńska Uniwersytet Medyczny w Poznaniu, Ośrodek genetyki klinicznej/Katedra i Zakład Genetyki Medycznej

11.30- 11.50. Diagnostyka i terapia wad płodu na podstawie doświadczeń własnych 

prof. dr  hab. n. med. Janusz Bohosiewicz   Klinika Chirurgii Dziecięcej   Wydziału Lekarskiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

11.50-12.00 Dr n. med. Agnieszka Pastuszka Klinika Chirurgii Dziecięcej Wydziału Lekarskiego w Katowicach Śląskiego Uniwersytetu Medycznego

Wpływ operacji prenatalnej przepukliny oponowo-rdzeniowej na funkcję pęcherza moczowego i jelita grubego

12.00 – 12.30  Przerwa – kawa, herbata 

Sesja II:  Zasady postępowania w przypadku rozpoznania  ciężkiej lub nieuleczalnej wady u dziecka 

Moderator: prof. Anna Latos – Bieleńska, prof. Joanna Dangel, lek. Ewa Ślizień Kuczapska

12.30- 12.50  Diagnostyka prenatalna to nie tylko badania – zasady rozpoznawania i udzielania konsultacji Prof. dr hab. n. med. Joanna Szymkiewicz Dangel, Kierownik Poradni Perinatologii i Kardiologii Perinatalnej, Szpital Kliniczny im. Anny Mazowieckiej, Warszawskie Hospicjum dla Dzieci; 

 

12.50 – 14.10   Rola psychologa po rozpoznaniu wady u płodu. 

mgr Agnieszka Chmiel – Baranowska Hospicjum dla Dzieci;

14.10-14.30 Poradnia Wad Płodu – zasady opieki położniczej w przypadkach choroby płodu. 

dr n. med. Nikola Niewęgłowska Klinika Położnictwa i Ginekologii Akademii Medycznej w Warszawie, Szpital Kliniczny im. Anny Mazowieckiej

14.30-14 .50  Zasady domowej opieki paliatywnej nad dziećmi po diagnostyce prenatalnej. 

dr n. med. Elżbieta Solorz  Hospicjum dla Dzieci;

14.50 – 15.10  Koncert wychowanków Ośrodka dla dzieci niewidomych Laski  

15.10 – 15.55 Przerwa-obiad 

Sesja III :   Ciężka choroba matki a macierzyństwo  

Moderatorzy: prof. dr hab. n. med. Ewa Dmoch – Gajzlerska, dr n. med. Katarzyna Jankowska  

15.55-16.30 Rozpoznanie nowotworu w ciąży- terapia i możliwości postępowania. 

dr n. med. Barbara Kozakiewicz specjalista  położnictwa i ginekologii oraz  radioterapii onkologicznej.

16.30 – 16.40   Zachowanie płodności u chorych onkologicznie.

dr n. med. Radosław Maksym Centrum Badań Przedklinicznych(CBPT) WUM Warszawa

  1. 40 -17.10 Opieka nad ciężarnymi chorymi onkologicznie wczoraj i dziś 

dr n.med. Jerzy Giermek,  Centrum Onkologii – Instytut w Warszawie, 

Boskie Matki – program kompleksowej opieki dla kobiet w ciąży chorych na raka”

Marta Ozimek – Kędzior, Fundacja Rak’n’ Roll  

17.10 – 17.20   Świadectwo rodziców

17.20-17.40 Przerwa – kawa, herbata 

Sesja IV:  

17.40-18.15 PANEL DYSKUSYJNY: Opieka i pomoc medyczna, psychologiczna, duchowa, hospicyjna w sytuacjach krytycznych –dla życia matki lub jej dziecka 

Uczestnicy panelu:

dr hab. Dorota Kornas-Biela prof. KUL, Kierownik Katedry Psychopedagogiki Instytutu Pedagogiki KUL Jana Pawła II, dr hab. Maria Ryś prof. UKSW

Moderator: dr M. Włodzimierz Wieczorek, Szkoła Wyższa Przymierza Rodzin 

18.15 Zakończenie konferencji

 

Inicjatywy towarzyszące: 

Warsztaty: Moderacja lek. Monika Małecka Holerek PSNNPR, INER  mgr Magdalena  Hola   ZG PSNNPR 1 Psychologiczne aspekty macierzyństwa u kobiet przewlekle chorych. Psychoonkolog  dr n. med. Paulina Hakim, Zakład Profilaktyki Onkologicznej WUM2.Prezentacja kart obserwacji cyklów kobiet po stracie – powrót płodności po poronieniu ( Organizacje NPR- PSNNPR , Model Creighton, mgr Mirosława Szymaniak , LMM Ewa i Krzysztof Werner Malento

  1. Uczucia i potrzeby matki i ojca w przypadku niepomyślnej diagnozy prenatalnej mgr Bożena Pustoła mediator Rodzinny , INER

Stoiska organizacji promujących zdrowie prokreacyjne oraz stoiska sponsorów

Ponadto punkty edukacyjne i zaświadczenia dla uczestników

UWAGA! Organizatorzy konferencji zastrzegają sobie możliwość zmian w programie z przyczyn od nich niezależnych.